Toch zijn we bezorgd, hij wil met onze kindjes spelen zoals hij dat met caithlynn doet. Daarmee doet hij hen pijn en als ik of de kinderen piepen reageert hij niet, hij blijft ons vasthouden met zijn tanden, niet bijten hoor, gewoon heel goed vasthouden. Zo kan het natuurlijk niet verder. Ik probeer hem dit nu af te leren door telkens mijn hand in zijn keel te stoppen, dan stopt hij direct en geeft hij ipv doorspelen direct likjes. Zolang hij nog jong en ontstuimig is laten we hem niet meer alleen met de kindjes. Hij is zo braaf dat we daar minder oog voor hadden maar hij is jong en moet nog zoveel leren. Daarom hebben we afspraken gemaakt, als ik er niet bij ben en de kinderen lopen buiten blijft Bowie bij mij. De manden aan de ruit zijn omgewisseld, Caithlynn zit nu dichter bij mij aan de zetel waar de kindjes veel passeren, het zal voor Bowie ook een goed signaal zijn dat zij de oudste is en de baas.
We zijn nu een paar dagen verder en ik begin al verschil te zien in zijn spelgedrag naar ons toe. Ik geef hem wel iets meer de kans om met mij te spelen met een flostouw . Hij geniet er van. Ook achter iets aan hollen vind hij heel erg leuk. Ik denk dat hij stilletjes aan mag leren apporteren. als de garage opgeruimd is begin ik eraan. Met het mooie weer in zicht zal het dan ook binnenkort ook buiten kunnen.
Gisteren zijn mijn pijnmedicatie opnieuw verhoogd met de duidelijke boodschap dat ik echt wel aan mijn plafond zit en toch psychologische hulp zal moeten zoeken. De dokter drong er echt op aan omdat leven met chronische pijn niet eenvoudig is. Ze ging contact nemen met mensen die er ervaring mee hebben en volgende maand zal ze die namen aan mijn voorstellen. Intussen kan ik er wat over nadenken.
Ik zit ook te twijfelen tss en rolstoel en een scooter voor te gaan wandelen, ik heb er recht op maar kan maar één van de twee krijgen. Ik weet niet echt wat te doen, een rolstoel zit comfortabeler, kan ik ook wat mee stappen . Een scooter zit niet comfortabel en kan ik ook niet vooruitduwen, maar daar kan ik dan wel zelfstandig mee op pad en met de hondjes gaan wandelen. En als ik het eerste kies zit ik er voor vier jaar aan vast, voor het andere moet ik dan de rolstoelprocedure stopzetten at betekend dat ik weer 2 maand moet wachten op antwoord en ik ben er nu bijna.
Waarom maken ze dat altijd zo ingewikkeld?
